DӘRİN SEYSMİK ZONDLAMA (DSZ) – Yer qabığı strukturunu və mantiya qatının üst hissəsini (Moxoroviçiç sərhədinə qədər) partlayışlar, yaxud pnevmatik mənbələrlə yaradılan elastik dalğalar vasitəsilə öyrənən geofiziki tədqiqat üsulu; uzun profillər boyu aparılır. Prinsipcə DSZ Yer quru­luşunun tədqiqində zəlzələ dalğalarından istifadəyə əsaslanan metodlara yaxındır, bu səbəbdən onu çox vaxt partlayış seys­mologiyası adlandırırlar. DSZ üsulundan kontinent və okeanların tektonik rayonlaş­dırılmasında, həmçinin ərazilərin seysmik­liyinin öyrənilməsində istifadə edilir. Verilmiş profil boyu yerləşdirilmiş seysmik DSZ st.-­ları mənbədən xeyli uzaqda (200– 300 km-­ədək, nüvə partlayışından istifadə etdikdə 3000 km-­ədək) formalaşan sınmış və əks olunmuş dalğaları qeydə alır. St.­-lar mənbədən nə qədər uzaqlaşarsa təd­qiqatların dərinliyi də (adətən 40–70 km təşkil edir) bir o qədər artır. Dəniz DSZ­ sində dalğaların qeydiyyatı dib st.­-ları, ya­ xud hidrofon xətləri vasitəsilə aparılır.

DSZ üzrə ilk işlər 1949–50 illərdə SSRİ­-də Q.A.Qamburtsevin rəhbərliyi ilə aparılmışdır. 1950-­ci illərin sonlarında bu işlər ABŞ və Avropada, 21 əsrin əvvəllərin­ də bütün materik və okeanlarda (Arktika və Antarktika da daxil olmaqla) aparılırdı. Әn böyük dərinlik (700 km-­ədək) Rusiyada nü­və partlayışından istifadə etməklə öyrənil­mişdir. DSZ­-nin əsas nəticəsi uzununa və eninə dalğaların dərinlik üzrə paylanması­nı göstərən sürət kəsilişləridir. Bu kəsilişlər vasitəsilə müxtəlif tərkibli və müxtəlif me­tamorfizləşmə dərəcəsinə malik süxur lay­larını ayırmaq mümkündür.