ƏBU SƏİD ƏBÜLXEYR (), F ә z l u l l a h i b n Ə h m ә d M e y h ә n i (7.12.967, indiki Tür., Aşqabad ş. yaxınlığında tarixi Mihnә k. –
12.1.1049, orada) – sufi mütәfәkkir, şair. Xorasan sufi mәktәbinin banilәrindәn biridir. İlk tәhsilini Mihnәdә Əbül-Qasim Bişr Yasindәn almış, daha sonra Sәrәxs, Nişapur vә Amulda dövrün әn böyük şeyxlәrindәn tәsәvvüfü mәnimsәmişdir. Ə.S.Ə. xanәgahdaxili davranış normalarının kodeksini işlәyib-hazırlayan ilk şәxs sayılır. O, süni fәqirlikdәn qaçması, rifah vә şadlıq içindә yaşamağa üstünlük vermәsi ilә digәr sufilәrdәn seçilmiş, buna görә dә bәzәn bidәtdә ittiham olunmuşdur. Şeirә vә tәsәvvüf musiqisinә (sәma) sıx bağlı olmuş, özü dә rübailәr yazmışdır. Mәhәbbәt şeirlәrini irfan sferasına daxil edәrәk sufi simvolizminin formalaşmasında mühüm rol oynamış Ə.S.Ə. sonralar Sәnai, Əttar, Rumi vә b.-nın davam etdirdiyi әdәbi istiqamәtin әsasını qoyanlardan biridir. Orta әsr tәzkirәlәrindә onun barәsindә çoxlu rәvayәtlәr yer almışdır.