ƏBU TALİB MƏKKİ ( ), Ə b u T a l i b M ә h ә m m ә d i b n Ə l i ә l - M ә k k i (? – 996, Bağdad) – sufi mütәfәkkir. Əslәn İranın Cәbәl bölgәsindәndir. Uzun müddәt Mәkkәdә yaşamışdır. Bәsrәdә Salimiyyә firqәsinin banisi Əbül-Hәsәn ibn Salim ilә tanış olmuş, vәfatından sonra (961) onun fikirlәrini yaymağa başlamışdır. Hәyatının son illәrini Bәsrәdә, sonra isә Bağdadda vaizlik edәrәk keçirmişdir. Salimiyyә mәktәbinә xas әksәr tәsәvvüfi fikirlәr sonrakı dövr sufilәrinә, o cümlәdәn Mәhәmmәd Qәzzali, İbn Ərәbi vә Əbül-Hәsәn Şaziliyә Ə.T.M. vasitәsilә çatmışdır. O, substansiya (“zat”) vә atributlar (“sifәtlәr”) mövzusunda mötәzilәyә yaxın olsa da, әksәr mәsәlәlәrdә onlarla razılaşmamışdır. Kәlam elminә dair mәsәlәlәrdә Hәsәn Bәsrini ustadı hesab etmişdir. Tәsәvvüfә dair “Qutül-qülub fi müamәlәtil-mәhbub” (“Mәhbub ilә rabitәdә qәlblәrin qidası”) әsәri Sührәvәrdi, Şazili vә b.-nın fikirlәrinin formalaşma sında mühüm rol oynamış, Qәzzalinin “İhya әl-ülum” әsәri üçün başlıca mәnbә olmuşdur.