ELM ETOSU, e l m n o r m a l a r ı – elmi fәaliyyәt zamanı elmi cәmiyyәtlәrin üzvlәri arasında münasibәtlәri tәnzimlәyәn etik dәyәrlәr mәcmusu. E.e. elmin elm xadimlәri arasındakı qarşılıqlı әlaqә nöq- teyi-nәzәrindәn başa düşülmәsidir. Elm normaları sisteminә tәlәbat digәr etik norma vә prinsiplәrdәn fәrqli olaraq 17 әsrin ortalarından Avropada tәbiyyat elmlәrinin tәşәkkülü vә onların müntәzәm diferensiasiyası ilә meydana gәlmiş vә inkişaf etmişdir. Elm normaları haqqında anlayışları ilk dәfә R.K. Merton sistemlәşdirmiş vә E.e.-nda dörd imperativ olduğunu göstәrmişdir: universalizm (elmi bilik obyektiv sәciyyә daşımalıdır), kollektivizm (bir şәxsin tәdqiqatının nәticәsi bütün elmi cәmiyyәtә mәxsusdur), qәrәzsizlik (elmi fәaliyyәtin başlıca mәqsәdi obyektiv hәqiqәtә xidmәtdir) vә mütәşәkkil skeptisizm (elmdә hәqiqәtin doqmatik dәrki qadağan olunur). Sonradan bunlara rasionalizm (elmi bilik sübuta әsslanmalıdır) vә emosional neytrallıq (elmi tәdqiqatda emosiyaya vә şәxsi fikrә әsaslanmaq qadağan olunur) da әlavә edilmişdir. 21 әsrin әvvәlindә elm, texnologiya vә cәmiyyәt arasındakı münasibәtlәrin ciddi şәkildә dәyişmәsi tәdqiqatların normativ sistemini tәkrar nәzәrdәn keçirmәyi vә onu sәrtlәşdirmәyi zәruri edir. (bax hәmçinin Elm etikası, Etos).