ƏSİRƏDDİN ƏXSİKƏTİ Əsirәddin Əbül-Fәzl Mә hәmmәd ibn Əbu Tahir (1126/ 27, Xorasan, Fәrqanә, Əxsikәt – tәqr. 1212, Xalxal) – orta әsr filosofu, şair. Şeirlәrindә qәliz rәdiflәr, orijinal ifadә tәrzlәri, dәbdәbәli ibarәlәr üstünlük tәşkil edir. Elmi istilahlardan geniş şәkildә yararlanmış, әxlaq, fәlsәfә, irfana dair mövzulara toxunmuşdur. Divanında Aristotelin vә Platonun adları çәkilir. O, orta әsr Şәrq filosoflarının “insan mövcudatın әşrәfidir” müddәalarını inkişaf etdirmişdir. Fәlsәfi görüşlәrindә әxlaq mәsәlәlәri, ictimai-siyasi ideyalar, mәhәbbәt haqqında düşüncәlәr orta әsr panteizmi baxımından şәrh edilir. Ayrı-ayrı beytlәrdәn Ə.Ə.-nin astronomiya, tibb, riyaziyyat vә kәlam elmlәrinә dә vaqif olması anlaşılır. Ə.Ə.-nin bir sıra şairlә, o cümlәdәn Xaqani Şirvani vә Mücirәddin Beylәqani ilә münazirәlәri olmuşdur. Xaqani onu “şeir karvanının fatehi” adlandırmışdır. Ə.Ə.-nin divanı 1958 ildә Tehranda nәşr edilmişdir.