ƏZİZ NƏSƏFİ (عزيز النسفي), Əziz ibn Mәhәmmәd әn-Nәsәf i, Əzi zәddin әn-Nәsәfi (?, Mavәraәnnәhr, Nәsәf; indiki Özb., Qarşi ş. – tәxm. 1300, ?) – islam mütәfәkkiri, alim. İlk tәhsilini Nәsәfdә almış, 1281–91 illәrdә Şiraz, İsfahan, Sәmәrqәnd, Buxara vә s. şәhәrlәri gәzәrәk, müxtәlif elm nümayәndәlәri, xüsusilә fәlsәfә vә tәsәvvüf alimlәri ilә görüşmüşdür. Sәdәddin Hәmmui adlı bir şeyxin müridi olmuşdur. İsmaililәr onu özlәrindәn biri hesab etsәlәr dә, o öz mәzhәb vә tәriqәt mәnsubiyyәtini bildirmәmiş, mәnәvi müstәqilliyin tәrәfdarı olmuşdur. Mәzhәblәr arasında fәrq qoymamış, әsasәn, “vәhdәti-vücud” konsepsiyasından çıxış etmişdir. Böyük qismini 1273–81 illәr arasında yazdığı әsәrlәrinin әksәriyyәti dövrümüzә gәlib çatmışdır. Tәsәvvüf, fәlsәfә vә kәlama dair bu әsәrlәrin hamısı fars dilindә sadә vә anlaşıqlı üslubda qәlәmә alınmışdır (“Tәnzil”, “Kәşf әl-hәqaiq”, “Mәqsәdi-әqsa”, “Kәşf әs-sirat”, “Kitab әlinsan әl-kamil” vә s.).