FÁYHİNGER (Vaihinger) Hans (25.9. 1852, Tübingen ş. yaxınlığında Neren – 18.12.1933, Halle) – alman idealist filosofu, neokantçılığın nümayәndәsi. 1883 ildәn Strasburq, 1906 ildәn Halle un-tlәrinin prof.-u; “Kantın “Xalis zәkanın tәnqidi”nin şәrhlәri” (1–2 c., 1881–82) müәllifi; “Kant – Studien” jurnalının (1897) vә Kant cәmiyyәtinin (1904) tәsisçisi. Əsas әsәri “Sanki fәlsәfәsi”ndә (“Philosophie des als ob”, 1877; 1911 ildә nәşr edilmişdir) F. başlıca dünyagörüşü ideyalarından (can, dünya, allah) onların obyektlәri “sanki” (als ob) realdır kimi istifadә olunmasını tәklif edәn Kantın tәsirilә fiksionalizm, yaxud “tәnqidi pozitivizm” konsepsiyasını inkişaf etdirmişdir. Elmi vә fәlsәfi anlayışlara (“atom”, “sonsuz kiçik”, “mütlәq”, “allah” vә s.) yalnız praktiki әhәmiyyәtә malik fiksiyalar kimi yanaşan F. gerçәkliyin “әslindә olduğu kimi” dәrkinin qeyri-mümkünlüyü haqqında aqnostik nәticәlәrә gәlmiş vә duyğuları idrak üçün son әlçatan mövcudluq kimi qәbul etmişdir.