FƏXRƏDDİN İRAQİ (فخر الدىن عراقي),İ b r a h i m i b n B ü z ü r g m e h r C ә v a l i q i H ә m ә d a n i (1213, Hәmәdan, Komcan k. – 23.11.1289, Şam, indiki Dәmәşq) – sufi-şair. Dövrünün elmlәrinә yiyәlәnmiş, 17 yaşından Hәmәdanda müdәrrislik etmişdir. Gәnc ikәn qәlәndәriyyә dәrvişlәrinә qoşularaq Multan ş.-nә getmiş, 25 il Ş.Sührәvәrdinin xәlifәsi Bәhaәddin Zәkәriyyanın müridi olmuşdur. Mürşidinin vәfatından sonra Kiçik Asiyaya getmiş, Konyada C.Rumi ilә görüşmüş, Sәdrәddin Qunәvidәn dәrs almışdır. Tәsәvvüf әdәbiyyatının mühüm abidәlәrindәn olan “Lәmәat” (“İşartılar”) әsәrini dә orada yazmışdır. Əvhәdәddin Kirmani kimi, ilahi gözәlliyin insan üzündә seyr edilmәsi ideyasının tәrәfdarı olmuşdur. F.İ. “İstilahatisufiyyә” (“Sufi terminlәri”) terminoloji lüğәtinin, “Üşşaqnamә” mәsnәvisinin vә 6000 beytlik şeirlәr divanının müәllifidir.