FƏQİH (әr. الفقيه – bilәn) – ilahiyyatçı-hüquqşünas, fiqh bilicisi. 7 әsrin 2-ci yarısında Hicaz vә İraqda islam hәyat tәrzi normalarının Quran vә sünnә әsasında işlәnib hazırlanması üçün ayrı-ayrı şәxslәr tәrәfindәn cәhdlәr edilirdi. Əsasәn, şәhәr sәnәtkar-ticarәt mühitinә mәnsub olan bu şәxslәrin ilkin mәrhәlәdә “dini borc” vә “gözәl iş” sәciyyәsi daşıyan fәaliyyәti üçün zәruri biliklәrin hәcminin sürәtlә artması ilә xüsusi dәrslәr keçәn peşәkar F.-lәrin sayı da çoxaldı. Peşәkar sәviyyәdә fiqhi biliklәr qazılar vә mәmurlar üçün zәruri oldu. Artıq 9 әsrin әvvәllәrindә şәhәr әhalisinin nüfuzlu tәbәqәsini tәşkil edәn F.-lәr bütün mühüm ictimai hadisәlәrin müzakirәsinә qatılmaqla hökmdarların da hesablaşdığı ictimai rәyi formalaşdıran qüvvәyә çevrildilәr. Müxtәlif dövlәt vәzifәlәrinә namizәdlәr, әsasәn, onların arasından seçilirdi. Müasir dövrdә F.-lәr öz nüfuzlarını saxlasalar da, heç bir sosial imtiyaza malik deyillәr.