FİNÁL (ital. finale, lat. finis – son), musiqidә – musiqili sәhnә әsәrlәrinin vә ya instrumental silsilәvi әsәrin tamamlayıcı hissәsi. F.-ın sabit növlәri opera vә silsilә sonata-simfonik әsәrlәrdә yaranmışdır. Opera F.-ı bütün әsәri vә ya onun bir aktını tamamlayan böyük ansambl, yaxud xor sәhnәsidir (Ü.Hacıbәylinin “Koroğlu” operasının sonu). Sonata-simfonik silsilәni tamamlayan hissә kimi sәciyyәvi xüsusiyyәtә malik F.-a Y.Haydn vә V.A.Motsartın kamera vә instrumental musiqisindә daha çox rast gәlinir. Klassik-romantik simfoniya, sonata, kvartet vә s.-nin F.-ları, bir qayda olaraq, başlanğıc tonallıqda, cәld tempdә, rondo, yaxud sonata (bәzәn variasiyalı) formasında bәstәlәnirdi. 19–20 әsr bәstәkarları simfonik F. üçün yeni, geyri-әnәnәvi (mәs., L. van Bethovenin 9-cu simfoniyasında xor, P.İ.Çaykovskinin 6-cı simfoniyasında mülayim F., C.Hacıyevin, Q.Qarayevin simfoniyalarının F.-ları) formalar tәtbiq etmişlәr.