FLÉKSİYA (lat. flexio – әyilmә, keçid) – flektivliyә (i n s i r a f i l i y ә) malik dillәrdә sözün formal-qrammatik quruluşu vә işlәnmәsinin tәsviri ilә bağlı olan çoxmәnalı termin. “F.” terminini F. fon Şlegel irәli sürmüş vә onu әvvәlcә qrammatik әvәzlәnmәyә (bax Ablaut) aid etmişdir; sonralar terminin bu mәnada istifadәsini sami dillәrindә söz kökündә saitlәrin әvәzlәnmәsini dә әhatә edәn “d a x i l i  F.” termini sıxışdırıb çıxarmışdır. Daxili F. anlayışı sözün morfem quruluşunun avtonom formal komponenti olan x a r i c i F. anlayışına antipod kimi yaranmışdır. Ən geniş yayılmış bu anlayışa görә, F. sözdәyişdirici şәkilçi, formant, formativ, başqa sözlә, qrammatik mәna verәn vә ya mәlumat bildirәn söz formasının hissәsi, cümlәdә müәyyәn sözün digәr sözlәrlә vә ya bütöv cümlә ilә sintaktik әlaqәsidir. Bu mәnada “sonluq” termini dә işlәdilir. Daxili F. daha çox әrәb dili [şәxs–әşxas (şәxslәr), әdl–adil], german dillәri [alm. das Buch (kitab) – die Bücher (kitablar) vә s.] üçün xarakterikdir. Sözlәrin sonundakı şәkilçinin dәyişmәsi xarici F. adlanır.

F.-ya sintetosemiya, başqa sözlә, bir morfemdә bir neçә qrammemin birlәşmәsi (kumulyasiya) xasdır. F. hind-Avropa vә sami-hami dillәrindә geniş yayılmışdır. Buna görә dә hәmin dillәr flektiv dillәr sayılır.

“F.” termini sözdәyişdirmә termininin sinonimi kimi dә işlәnir. Bununla yanaşı, F. daxilindә bәzәn formadüzәltmә vә hәqiqi F.-lar fәrqlәndirilir. Əgәr dildә sözdәyişdirmә xüsusi köklәrin yaranması ilә baş verirsә, onda bu “formadüzәltmә” termini ilә әhatә olunur, “F. “ termini isә bu köklәrә
sonluqların birlәşmәsini bildirir.