FÓNİKA – bәdii nitqin sәsli tәşkili, hәmçinin onu öyrәnәn poetika sahәsi. Bәdii nitqin malik olduğu sәs materialı ona dilin özü tәrәfindәn verilmişdir; o hәmişә mәhduddur (mәs., Azәrb. dilindә 40 fonem var), buna görә dә bu vә ya digәr sәs hadisәlәrinin tәsadüfi tәkrarı hәr nitqdә baş verir. Bәdii nitq onlardan estetik tәsir üçün istifadә edәrәk, bu tәkrarları nizama salır. Nizamlamaların bir qismi sabit normalara çevrilәrәk, kanonlaşdırılır, bir qismi isә nisbәtәn müstәqil qalır. Müxtәlif әdәbiyyatlarda vә müxtәlif dövrlәrdә mәtnin sövti tәşkilinә diqqәt müxtәlif olmuşdur, lakin nәsrә nisbәtәn hәmişә daha çox poeziyada ifadәsini tapmışdır.

F.-nın (ahәngdarlığın) әsas elementi sәs tәkrarıdır. Sәslәrin tәkrarı sәslәrin xüsusiyyәtinә (alliterasiya vә assonans); sәslәrin kәmiyyәtinә (ikiqat, üçqat vә s.; sadә vә mürәkkәb, tam vә yarımçıq); tәkrarda sәslәrin yerlәşmәsinә (terminologiyası müәyyәnlәşdirilmәmişdir); sözlәrdә, şeirlәrdә tәkrarların yerlәşmәsinә (anafora, epifora vә s.) görә fәrqlәnir. Bu tәkrarlardan bәzilәri kanonlaşdırıla vә şeir sәnәti elementi ola bilir (şeirin anaforasındakı alliterasiya alman vә türk alliterasiyalı şeirindә kanonlaşdırılmışdır).