FÜTÜVVƏTNAMƏ (فتوتنامه) – әvvәllәr ümumiyyәtlә fütüvvәt anlayışından, sonralar isә fütüvvәt vә әxilik tәşkilatlarının әxlaq vә davranış normalarından bәhs edәn әsәrlәrin ümumi adı. Hәr birinin öz adı olan bu әsәrlәr әrәbdilli mühitdә “kitabül-fütüvvә” (Fütüvvәt kitabı), türk vә farsdilli mühitdә isә “F.” kimi tanınırdı. Fütüvvәtә dair kitablar әsasәn sufi dünyagörüşünә xas fütüvvәt anlayışını әhatә etdiyi halda, F.-lәr (xüsusilә 13 әsrdәn) fütüvvәt vә әxi tәşkilatlarının nizamnamәsi xarakteri daşı- yırdı. Üç cür F. fәrqlәndirilir: sufi F.-lәri, fütüvvәt tәşkilatına aid F.-lәr vә әxi F.-lәri. İlk mәlum sufi F.-si Mәhәmmәd ibn Hüseyn Sülәminin “Kitabül-fütüvvә”si (10–11 әsrlәr), ilk tәşkilat F.-si isә Ş.Sührәvәrdinin “Risalәtül-fütüvvә”sidir. Əxi tәşkilatında әrәb vә fars dillәri ilә yanaşı türkcә F.-lәr dә yazılırdı.