GÉNİ (lat. gens – nәsil, gigno – doğmaq, törәtmәk sözündәn) – Roma mifologiyasında әvvәllәr allah – nәslin ulu әcdadı, sonralar kişi gücünün, daxili gücün vә kişi qabiliyyәtinin tәcәssümü. Əvvәllәr hesab edilirdi ki, hәr kişinin öz G.-si var (hәr qadının öz Yunonası olduğu kimi). Daxili xüsusiyyәtlәrin şәxslәndirilmәsi kimi nәzәrdәn keçirilәn G. tәdricәn insanla birgә doğulan vә onun hәrәkәtlәrini idarә edәn müstәqil ilahi qüvvә mәnası kәsb etdi. Bәzәn hәr insanın iki G.-sinin (xeyir vә şәr) varlığı güman edilirdi. Bu mәnada G. yunan mifologiyasındakı demona uyğun gәlirdi. Hesab edilirdi ki, nәinki hәr insanın, hәmçinin hәr şәhәrin, әrazinin, hәrbi hissәnin vә s. öz G.-si var. Roma vә imperator G.-si kultu xüsusi әhәmiyyәt kәsb edir, hәr bir imperatorun hakimiyyәti dövründә Romada onun G.-sinin mücәssәmәsi yaradılırdı. Ona qurbanlar gәtirir, dini nәğmәlәr hәsr edir, şәnliklәr keçirirdilәr. G.-nin ilan şәklindә tәzahür etdiyi düşünülsә dә, adәtәn, әlindә bolluq buynuzu tutmuş gәnc surәtindә tәsvir edilirdi.